«Γενοβέφα» ή «Η Αρετή Θριαμβέβουσα»

«Genevieve» or «The Triumphant Virtue»

Resumen

Η μεσαιωνική ιστορία της Γενοβέφας της Βραβάντης μεταφράστηκε από τα γερμανικά στα ελληνικά το 1810 και έκτοτε έγινε ιδιαίτερα αγαπητή στο ευρύ κοινό, όπως εξάλλου και στους υπόλοιπους βαλκανικούς λαούς, από τα μηνύματα και τις κοινωνικές δομές που αντανακλούσε. Ιδιαίτερα δημοφιλείς υπήρξαν οι εκδόσεις των εκδοτικών οίκων του Σαλίβερου και του Ανδρέα Ρέκου τη δεκαετία του 1920, χάρη στις οποίες η ιστορία πέρασε στο κουκλοθέατρο και από εκεί έγινε γνωστή στους καραγκιοζοπαίκτες που, με τη σειρά τους, τη μετέφεραν στον ελληνικό θέατρο σκιών. Το άρθρο αυτό παρουσιάζει τη βασική δομή της διήγησης της Γενοβέφας και τον τρόπο με τον οποίο μεταφέρθηκε στο θέατρο σκιών μέσα από τρεις διασκευές: του Α. Καραστεριόπουλου (Τόλια), του Σωτήρη Σπαθάρη και του Βασίλαρου.

-----------------------------

The medieval story about Genevieve of Brabant was translated from Dutch to Greek in 1810 and since then became significantly beloved to the wide audience, as well as to the rest of the Valcanic populace (people), because of the messages and the social structures that use to reflect. The publications of Saliver and Andrea Reko´s publishing houses were especially widespread during the decade of 1920, thanks to whom the story passed to the puppet theatre and from there became famous to the puppeteers who, in turn, carried into the Greek shadow theatre. This article presents the basic structure of Genevieve´s narration and the way that it was carried to the shadow theatre through its three adaptations: A. Karasteriopoulo´s (Tolia), Swtiri Spathari´s and Vasilaro´s.