Ο θρήνος ενώπιον των αδικοσφαγμένων κοριτσιών στο βυζαντινό έπος του Διγενή Ακρίτη

The motiv of των αδικοσφαγμένων κοριτσιών in the Byzantine epic poem of Digenis Akritis

Resumen

Η παρούσα μελέτη ασχολείται με το μοτίβο του θρήνου για τις αδικοσφαγμένες κόρες στο βυζαντινό επικό ποίημα του Διγενή Ακρίτη, το οποίο επιβιώνει σε έξι διασκευές (13ος-17ος αιώνας). Πέντε αδέλφια ευγενούς καταγωγής ψάχνουν για την αδελφή τους (τη μελλοντική μητέρα του Διγενή), η οποία θεωρούν πως  σφάγη από τους Σαρακηνούς, που την αιχμαλώτισαν μαζί με άλλες παρθένες. Τα αδέλφια αντικρίζουν τις κόρες και θρηνούν ενώπιόν τους. Η παρουσία του επικού θρήνου στην αρχή του ποιήματος αποτελεί σημαντική δομική καινοτομία του δημιουργού που στοχεύει στην εξύψωση της μητέρας του Διγενή, η οποία βγαίνει από τη σκηνή σωματικά αλώβητη και ηθικά δικαιωμένη. Το στοιχείο της «έκπληξης» μετασχηματίζει την αρχική λύπη των ηρώων και του ακροατηρίου σε χαρά και ανακούφιση.

------------------------------------------------

This paper studies the motif indicated by the title as it is presented in the Byzantine epic poem of Digenis Akritis, that survives today in six versions (13th-17th century). Five nobleman brothers are searching for their sister (the future mother of Digenis), who is considered to be slaughtered by the Saracens, after being captured along with other virgins. The brothers face the virgins and they lament before them. The epic lament, in the beginning of the poem, brings an important structural innovation due to the creator's objective to elevate Digenis' mother, who exits the scene physically untouched and morally justified. The element of «suspense» converts the primary sorrow of heroes and audience into joy and relief.